Jornal Evolução Notícias de Santa Catarina
Facebook Jornal Evolução       (47) 99660-9995       Whatsapp Jornal Evolução (47) 99660-9995       E-mail

Cléverson Israel Minikovsky

cleversonminikovskyyahoo.com.br

Cléverson Israel Minikovsky (Pensando e Repensado)

Advogado

Filósofo

Jornalista (DRT 3792/SC)


Veja mais colunas de Cléverson Israel Minikovsky

Agora são Dez as vias

Quarta, 19 de março de 2014


Em linhas gerais concordo com os argumentos de Tomás a favor da existência de Deus, mas atrevo-me acrescentar mais algumas vias. São argumentos defendidos e usados por outros autores, mas ninguém os redigiu tão bem quanto eu. Se alguém conseguir melhorar os argumentos, desde já lhe parabenizo. Eis a que me levou meu sprite de finesse:

 

A Sexta via:

Tomás de Aquino viveu numa época em que entrava século e saía século e pouca transformação havia. Mas o nosso tempo é de mudança. A humanidade evolui material e espiritualmente a olhos vistos. Isto significa que o tempo é algo recente. Pois se o tempo fosse eterno a vida seria cíclica, sem evolução alguma. Mas se progredimos é porque o próprio tempo tem data aprazada. Ora um ser temporal não pode criar o tempo, pois ninguém pode submeter a si aquilo em relação a que está intrinsecamente comportado. Assim, se há poucos instantes emergimos da noite dos tempos, ou do tempo zero, ou do não tempo, é forçoso termos que admitir que o próprio tempo foi posto em marcha por um ser atemporal que na mor parte das vezes é chamado de Deus.

 

A Sétima via:

Parmênides nega o movimento porque admiti-lo seria invalidar o pensamento. Pois algo seria e não seria, o que é ilógico. Pois tudo o que é real é ideal e tudo o que é ideal é real. Assim, como o movimento é algo inegável, deve-se admitir que tudo foi percorrido pelo pensamento de tal forma que o movimento, infinito do ponto de vista potencial, está cabido dentro de uma mente suprema que pensa todos os pensamentos em ato, o que torna factível todos os movimentos, inclusive dos seres não pensantes. Esta mente suprema é chamada comumente de Deus.

 

A Oitava via:

O pensamento é algo que percorre o intelecto sem se confundir com ele. Assim, a natureza do pensamento é absolutamente imaterial. Ora, como o efeito participa da natureza da causa a que deve sua existência, não se deve admitir que o pensamento emerja do seu suporte, mas, antes disso, que seja oriundo de uma imaterialidade conforme sua própria característica. A este ser imaterial do qual procedem todas as enteléquias e todos os princípios abstratos chamamos Deus.

 

A Nona via:

A matemática foi criada pelos homens que são históricos, relativos e circunstanciais. Donde vem, pois, sua validade universal e supratemporal? Porque ela é conforme ela mesma e porque é aplicável ao mundo dos entes concretos? Poderia uma ciência humana ser mais perfeita que a própria humanidade? Não, de forma alguma, o que nos leva a postular a premissa de acordo com a qual existe um número complexíssimo de enésima ordem que encerra em si todas as relações matemáticas, do que os cálculos por nós perpetrados não passam de uma revelação ínfima daquela grandeza que costumamos chamar Deus.

 

A Décima:

O direito e a moral também atestam a existência de um ser supremo. Porque, então, pois, vários são os ordenamentos jurídicos e porque muitos são os costumes dos povos? Pela razão de que Deus seria como a fonte de luz e o direito e a moral fossem como várias sombras que originam-se de um mesmo elemento alvejado pela luz a partir de várias direções. Se, pois, o efeito é algo palpável e indubitável, certeira e líquida a sua etiologia, seja ela, aquele ser grandioso, Deus.

 

Agora son Dec as vías

En liñas xerais estou de acordo cos argumentos de Tomás a favor da existencia de Deus, pero atrévome engadir máis algunhas vías. Son argumentos defendidos e usados ​​por outros autores, pero ninguén os redactou tan ben como eu. Se alguén conseguir mellorar os argumentos, desde xa lle felicito. Velaí a que me levou meu sprite de finesse:

 

A Sexta vía:

Tomás de Aquino viviu nunha época en que entraba século e saía século e pouca transformación había. Pero o noso tempo é de cambio. A humanidade evoluciona material e espiritualmente a ollos vistos. Isto quere dicir que o tempo é algo recente. Pois se o tempo fose eterno a vida sería cíclica, sen evolución algunha. Pero se progredimos é porque o propio tempo ten data aprazada. Ora un ser temporal non pode crear o tempo, pois ninguén pode someter a si aquilo en relación a que está intrinsecamente comportado. Así, se hai uns instantes emergimos da noite dos tempos, ou do tempo cero, ou non tempo, é preciso termos que recoñecer que o propio tempo foi posto en marcha por un ser atemporal que na maior parte das veces é chamado de Deus.

 

A Sétima vía:

Parménides nega o movemento porque admitín-lo sería invalidar o pensamento. Pois algo sería e non sería, o que é ilóxico. Pois todo o que é real é ideal e todo o que é ideal é real. Así, como o movemento é algo innegable, hai que recoñecer que todo foi percorrido polo pensamento de tal forma que o movemento, infinito do punto de vista potencia, está cabido dentro dunha mente suprema que pensa todos os pensamentos en acto, o que fai factible todos os movementos, ata dos seres non pensantes. Esta mente suprema é chamada comunmente de Deus.

 

A Oitava vía:

O pensamento é algo que percorre o intelecto sen confundirse con el. Así, a natureza do pensamento é absolutamente inmaterial. Agora ben, como o efecto participa da natureza da cuestión a que debe a súa existencia , non se debe recoñecer que o pensamento emerja do seu soporte, pero antes diso, que sexa oriundo dunha imaterialidade segundo a súa propia característica. A este ser inmaterial do cal proceden todos os enteléquias e todos os principios abstractos chamamos Deus.

 

A Novena vía:

A matemática foi creada polos homes que son históricos, relativos e circunstanciais .. ¿De onde vén, pois, a súa validez universal e supratemporal? Porque é segundo ela mesma e por que é aplicable ao mundo dos seres concretos? Podería unha ciencia humana ser máis perfecta que a propia humanidade? Non, de ningún xeito, o que nos leva a postular a premisa segundo a cal existe un número complexíssimo de enésima orde que encerra en si todas as relacións matemáticas, que os cálculos por nós perpetrados non pasan dunha revelación ínfima daquela grandeza que adoitamos chamar Deus.

 

A Décima:

O dereito ea moral tamén atestam a existencia dun ser supremo. Porque, entón, pois, varios son os ordenamentos xurídicos e porque moitos son os costumes dos pobos? Pola razón de que Deus sería como a fonte de luz eo dereito ea moral fosen como varias sombras que orixinan-se dun mesmo elemento alvejado pola luz a partir de varias direccións. Se, pois, o efecto é algo palpable e indubidable, certeira e neta a súa etioloxía, sexa ela, aquel ser grandioso, Deus.

 

Diez rutas son ahora

En general estoy de acuerdo con los argumentos de Aquino para la existencia de Dios, pero me atrevo a añadir algunos más rutas. Los argumentos se defendieron y utilizada por otras personas, pero nadie les escribieron tan bien como yo. Si alguien puede mejorar los argumentos desde el principio felicitarle . Eso es lo que me llevó mi sprite de finesse:

 

La Sexta via:

Tomás de Aquino vivió en una época en que vino y se fue el siglo del siglo y tenía escasa elaboración. Pero el tiempo está cambiando. La humanidad evoluciona material y espiritual visiblemente. Esto significa que el tiempo es algo reciente. Porque si el tiempo es cíclico la vida sería sin alguna evolución. Pero si el progreso se debe a que el tiempo en sí tiene fecha de vencimiento. Ningún ser temporal puede crear el tiempo, ya que nadie puede someter aquello em relación a que está intrinsecamente comportado. Así que si unos momentos surgieron de las brumas del tiempo, o desde el momento cero, o del no hay tiempo, es un mandato claro que admitir que el tiempo mismo se puso en marcha por un ser atemporal que em la mayor parte de las veces se le llama Dios.

 

El Séptimo via:

Parménides denegó la moción porque admitirla invalidaría el pensamiento. Por algo sería, y no lo haría, lo cual es ilógico. Porque todo lo que es real es perfecto y todo es perfecto es real. Por lo tanto, ya que el movimiento es algo innegable, hay que admitir que todo estaba cubierto por el pensamiento de manera que el movimiento del punto de vista potencial es infinito, está instalado em acto en el interior de una mente suprema que piensa todo pensamiento a la acción, que hace posibles todos los movimientos, incluidos de los seres no pensantes. Esto comúnmente se llama la mente suprema de Dios .

 

La Octava via:

Pensar es algo que se ejecuta a través del intelecto, sin confundirlo. Por lo tanto, la naturaleza del pensamiento es absolutamente inmaterial. Como el efecto participa de la naturaleza de la causa a la que debe su existencia no se debe admitir que el pensamiento surgió de su titular, pero antes de eso, se trataba de una inmaterialidad como su propia característica. En este ser inmaterial que proceden todas las entelequias y todos los principios abstractos que llamamos Dios.

 

La Novena via:

Matemáticas fue creado por hombres que son históricos, relativos y circunstanciales. De ahí, por tanto, su validez universal y supratemporal? Porque ella es como ella misma y porque es aplicable al mundo de las de hormigón? Una ciencia humana podría ser más perfecta que la humanidad misma? No, de alguna manera , lo que nos lleva a postular la premisa según la cual hay un número complexíssimo de orden n que abarca todas las relaciones matemáticas, que los cálculos perpetrados por nosotros no son más que una pequeña revelación de esa magnitud que usualmente llamamos Dios.

 

La Décima:

El derecho y la moral también dan fe de la existencia de un ser supremo . ¿Por qué, entonces, porque hay varias jurisdicciones y porque muchas son las costumbres de la gente? Por la razón que Dios sería como la fuente de luz y el derecho y la moral eran como muchas sombras que se originan en el mismo elemento apuntado por la luz desde varias direcciones. Si, por lo tanto, el efecto es palpable e indudable, precisa y neta de su etiología, o bien , que sea grande, Dios ..

 

Ten routes are now

In general I agree with the arguments of Aquinas for the existence of God , but I dare add some more routes . Arguments are defended and used by others , but no one wrote them as well as me. If anyone can improve the arguments at the outset congratulate you. That is what led me my sprite de finesse :

 

The Sixth via:

Thomas Aquinas lived in an era that came and went century century and had little processing . But our time is changing . Humanity evolves temporally and spiritually visibly . This means that time is something recent. For if time is cyclical eternal life would be without some evolution . But if progress is because time itself has due date. Now a temporal being can not create time, because anybody can submit to you that in relation to what is intrinsically behaved. So if a few moments emerged from the mists of time, or from time zero, or no time, it is clear terms to admit that time itself was set in motion by a timeless being that the greater part of the time is called God .

 

The Seventh via:

Parmenides denied the motion because admitting it would invalidate the thought. For something would and would not, which is illogical . For all that is real is perfect and everything is perfect is real. Thus, as the movement is something undeniable, it must be admitted that everything was covered by the thought of so that the movement of the infinite potential point of view, is fitted inside a supreme mind that thinks all thoughts into action, which makes feasible all movements, including non-thinking beings. This is commonly called supreme mind of God ..

 

The Eighth via:

Thinking is something that runs through the intellect without confusing him. Thus, the nature of thought is absolutely immaterial. As the effect partakes of the nature of the cause to which it owes its existence should not be admitting that thinking emerged from its holder, but before that, it came from an immateriality as its own feature. In this immaterial being which proceed all entelechies and all abstract principles we call God ..

 

The Ninth via:

The Mathematics was created by men who are historical, relative and circumstantial. Whence therefore its universal validity and timeless? Because she is as herself and because it is applicable to the world of concrete ones? A human science could be more perfect than mankind itself? No, somehow, which leads us to postulate the premise according to which there is a hyper complex number of nth order which encompasses all mathematical relations, that the calculations perpetrated by us are but a tiny revelation of that greatness we usually call God.

 

The Tenth:

The law and morality also attest the existence of a supreme being. Why, then, because there are several jurisdictions and because many are the customs of the people? For the reason that God would be as the light source and the law and morality were like many shadows that originate from the same element targeted by the light from several directions. If, therefore, the effect is palpable and indubitable, accurate and net its etiology, either, that be great, God.



Comente






Conteúdo relacionado



Publicidade


Inicial  |  Parceiros  |  Notícias  |  Colunistas  |  Sobre nós  |  Contato  | 

Contato
Fone: (47) 99660-9995
Celular / Whatsapp: (47) 99660-9995
E-mail: paskibagmail.com



© Copyright 2024 - Jornal Evolução Notícias de Santa Catarina
by SAMUCA